رابطه بین استحکام روانی و راهبردهای روان شناختی در دانشجویان ورزشکار

هدف از اجرای پژوهش حاضر رابطه بین استحکام روانی و راهبردهای روان­شناختی در دانشجویان ورزشکار پسر شرکت­کننده در مسابقات ورزشی منطقه دو کشور بود. روش پژوهش استفاده شده از نوع توصیفی ـ همبستگی بود. برای این منظور تعداد 100 نفر از دانشجویان ورزشکار (میانگین سنی، 5/22 و انحراف استاندارد، 7/3) رشته­های مختلف ورزشی به­صورت داوطلبانه انتخاب شدند. . شرکت­کنندگان پرسش­نامه استحکام روانی کلاف و همکاران را به­منظور اندازه­گیری استحکام روانی و آزمون راهبردهای عملکرد توماس و همکاران را برای اندازه­گیری راهبردهای روان­شناختی تکمیل کردند. برای تحلیل داده­های جمع­آوری شده از روش­های همبستگی پیرسون و رگرسیون چندگانه استفاده شد. یافته­های پژوهش حاکی از وجود رابطۀ مثبت معنادار بین استحکام روانی و خرده­مقیاس­های فعال­سازی، آرام­سازی، خودگفتاری و خودکاری در بعد تمرین و همچنین بین استحکام روانی و خرده­مقیاس­های فعال­سازی، آرام­سازی، تصویرسازی و کنترل توجهی در بعد رقابت بود. در ضمن نتایج رگرسیون چندگانه نشان­دهندۀ پیش­بینی معنادار راهبردهای روان­شناختی در هر دو بعد تمرین و رقابت توسط خرده­مقیاس­های استحکام روانی بود که از بین متغیرهای پیش­بین، خرده­مقیاس تعهد در هر دو بعد بیشترین تأثیر و قدرت پیش­بینی را دارا بود. این موضوع نشان می­دهد که احتمالاً ورزشکاران متعهد به انجام کار و فعالیت خود، بیشتر تمایل به استفاده از مهارت­های روانی برای کسب موفقیت در فعالیت مربوطه داشتند.